การป้องกันและรักษาโรค ไก่เนื้อ

การป้องกันและรักษาโรคในไก่เนื้อเป็นเรื่องสำคัญเพื่อให้ได้ผลผลิตที่ดีและลดความเสียหายจากโรคต่างๆ ที่อาจเกิดขึ้น ความรู้ความเข้าใจพื้นฐานในการจัดการดูแลรักษาฟาร์มจึงเป็นองค์ประกอบสำคัญของการเลี้ยงไก่ การเลี้ยงในสภาพแวดล้อมที่มีสุขาภิบาลที่ดี มีน้ำสะอาดกินตลอดเวลา อาหารมีคุณภาพ มีอุปกรณ์ในการให้น้ำและอาหารเพียงพอ และการให้วัคซีนป้องกันโรคที่เหมาะสม จะทำให้โอกาสเกิดโรคน้อยลง

1.การป้องกันโรค

การป้องกันโรคในไก่เนื้อจะช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดโรคและทำให้สุขภาพของไก่แข็งแรง

1.1 การทำความสะอาดและฆ่าเชื้อ

ทำความสะอาดเล้าไก่และพื้นที่เลี้ยงอย่างสม่ำเสมอหลังจากการขายไก่แต่ละรุ่น เพื่อลดการสะสมของเชื้อโรคต่างๆ เช่น ใช้น้ำยาฆ่าเชื้อไวรัสและแบคทีเรียเพื่อฆ่าเชื้อ จากอุปกรณ์ต่างๆ รวมถึงพื้นที่ภายในคอกเพื่อป้องกันการปนเปื้อนจากสัตว์อื่นๆ เช่น หนู หรือแมลงที่อาจเป็นพาหะนำโรค  ควรพักโรงเรือน 2 สัปดาห์ ก่อนนำไก่รุ่นใหม่เข้ามาเลี้ยง

1.2 การฉีดวัคซีน

การฉีดวัคซีนเป็นการป้องกันโรคที่มีประสิทธิภาพ โดยการฉีดวัคซีนในช่วงที่เหมาะสมสามารถช่วยป้องกันโรคที่เกิดจากเชื้อไวรัสและแบคทีเรียหลายชนิดเช่น

• วัคซีนป้องกันโรคนิวคาสเซิล (Newcastle Disease)

• วัคซีนป้องกันโรคกัมโบโร (Gumboro / Infectious Bursal Disease)

• วัคซีนป้องกันโรคไข้หวัดนก (Avian Influenza) 

• วัคซีนป้องกันโรคมาเร็กซ์ (Marek’s Disease)

1.3 การควบคุมสิ่งแวดล้อม

ควบคุมอุณหภูมิ ความชื้น และปริมาณแอมโมเนียในคอกให้เหมาะสม เพื่อป้องกันการเกิดโรคต่างๆ ควรคำนึงถึงการระบายอากาศที่ดี เพื่อให้ไก่ได้สูดอากาศที่สะอาด ลดการติดเชื้อจากไวรัสและแบคทีเรียต่างๆ

1.4 การจัดการอาหารและน้ำ

การจัดสรรอาหารที่มีคุณภาพ ปราศจากเชื้อรา และน้ำสะอาดที่มีค่าความเป็น กรด-ด่างที่เหมาะสม ปราศจากแบคทีเรีย เพื่อเสริมสร้างภูมิต้านทาน

ควรควบคุมคุณภาพอาหารและน้ำอย่างสม่ำเสมอ ตามช่วงอายุของไก่ เพราะการขาดสารอาหารหรือการปนเปื้อนในน้ำอาจทำให้ไก่ติดโรคได้

1.5 การคัดเลือกพันธุ์ไก่

การเลือกพันธุ์ไก่ที่มีความทนทานต่อโรคและเหมาะสมกับสภาพการเลี้ยงในพื้นที่นั้นๆ ช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดโรค

2.การรักษาโรค

หากเกิดโรคในไก่เนื้อแล้ว การรักษาจะต้องทำอย่างรวดเร็วและเหมาะสม เพื่อป้องกันการแพร่กระจายของโรคไปยังไก่ตัวอื่นๆ

2.1 การใช้ยาปฏิชีวนะ

หากไก่ติดเชื้อแบคทีเรีย เช่น โรคหิดหรือโรคหลอดลมอักเสบ การใช้ยาปฏิชีวนะจะช่วยรักษาอาการของโรค แต่จะต้องมีการหยุดยาก่อนขายไก่เพื่อให้ไก่ที่ขายปลอดจากยาตกค้างในเนื้อไก่ เพื่อความปลอดภัยของผู้บริโภค ต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของสัตวแพทย์ในการใช้ยา หยุดยาตามระยะเวลาของใบกำกับการใช้ยาชนิดนั้นๆ

2.2 การรักษาโรคไวรัส

สำหรับโรคที่เกิดจากไวรัส เช่น โรคนิวคาสเซิล หรือโรคกัมโบโร อาจไม่มียาเฉพาะสำหรับการรักษา แต่สามารถใช้การดูแลสุขภาพทั่วไป เช่น การดูแลรักษาความสะอาดของโรงเรือน การใช้วัคซีน การเสริมภูมิต้านทานของไก่ด้วยวิตามินและแร่ธาตุ การควบคุมสภาพแวดล้อมให้เหมาะสมเพื่อลดความเครียดของไก่

2.3 การใช้ยาฆ่าเชื้อภายนอก

คน เป็นสาเหตุหนึ่งในการนำเชื้อเข้ามาติดไก่ ไม่ว่าจะทางรองเท้า หรือเสื้อผ้า ดังนั้นก่อนเข้าฟาร์มควรมีบ่อน้ำยาฆ่าเชื้อโรค เปลี่ยนรองเท้า และจุ่มน้ำยาฆ่าเชื้อโรคทุกครั้งที่เข้า ออกฟาร์ม ควรมีทางเข้า-ออก ทางเดียว และ ทำสมุดจดบันทึกวัน เวลา ที่มีบุคคลเข้าออกจากโรงเรือนทุกครั้ง และไม่ควรให้บุคคลอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าออกโรงเรือน

2.4 การแยกไก่ป่วย

หากพบไก่ป่วย ควรแยกไก่ตัวนั้นออกจากฝูงเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของโรค

ควรมีการสังเกตอาการอย่างใกล้ชิดและให้การดูแลที่เหมาะสม

2.5 การปรึกษาสัตวแพทย์

เมื่อไก่เริ่มแสดงอาการของโรค ควรปรึกษาสัตวแพทย์เพื่อการวินิจฉัยและรักษาที่ถูกต้อง

การตรวจเลือดและการทดสอบทางห้องปฏิบัติการอาจช่วยให้ทราบสาเหตุของโรคและการเลือกใช้ยาได้อย่างแม่นยำ

3.การควบคุมโรคระบาด

ตรวจสอบสถานการณ์โรคในพื้นที่อย่างต่อเนื่อง เช่น ไข้หวัดนก หรือ โรคปากและเท้าเปื่อย เพื่อป้องกันการระบาดในฟาร์ม

มีแผนการควบคุมโรคในกรณีเกิดการระบาด เช่น การฆ่าเชื้อบริเวณที่ติดโรคหรือการปิดฟาร์มชั่วคราว มีแผนการใช้วัคซีนป้องกันโรคที่เหมาะสมตามสภาวะการระบาดของโรคในแต่ละท้องที่

การป้องกันและรักษาโรคในไก่เนื้อเป็นกระบวนการที่ต้องการการดูแลอย่างละเอียดและสม่ำเสมอ เพื่อให้ไก่เนื้อมีสุขภาพดีและมีประสิทธิภาพในการผลิตสูงสุด

การป้องกันและรักษาโรคในไก่เนื้อไม่ใช่เพียงแค่การดูแลในระยะสั้น แต่ยังต้องคำนึงถึงการบริหารจัดการฟาร์มอย่างยั่งยืน เพื่อให้ไก่เนื้อมีสุขภาพที่ดีและมีคุณภาพการผลิตที่สูงในระยะยาว นี่คือแนวทางเพิ่มเติมในการป้องกันและรักษาโรคในไก่เนื้อ:

4.การจัดการและบริหารฟาร์มอย่างมีประสิทธิภาพ

4.1 การควบคุมการเคลื่อนย้ายไก่

ควบคุมการเคลื่อนย้ายของไก่จากฟาร์มหนึ่งไปยังอีกฟาร์มหนึ่ง เพื่อป้องกันการแพร่กระจายของโรคจากภายนอก ฟาร์มที่รับไก่จากแหล่งอื่น ควรมีการกักตัว (Quarantine) ไก่ในระยะเวลาหนึ่งเพื่อตรวจสอบอาการของโรคก่อนที่จะปล่อยรวมกับฝูง

4.2 การติดตามสุขภาพและประสิทธิภาพการผลิต

ทำการตรวจสอบสุขภาพของไก่ในแต่ละช่วงเวลาผ่านการตรวจสอบทางการแพทย์ เช่น การตรวจเลือด การตรวจสุขภาพร่างกาย และการประเมินอัตราการเจริญเติบโต (Flock Data) ใช้การบันทึกข้อมูล เช่น อัตราการตาย, อัตราการแลกเนื้อ (FCR), เพื่อช่วยในการประเมินและตรวจสอบการระบาดของโรคในฟาร์ม

4.3 การฝึกอบรมพนักงาน

พนักงานในฟาร์มควรได้รับการฝึกอบรมเกี่ยวกับวิธีการดูแลไก่และการป้องกันโรค เช่น การใช้อุปกรณ์ป้องกันตัวเอง (เช่น เสื้อผ้าที่สะอาด, ถุงมือ, รองเท้าบู๊ต)

การฝึกอบรมยังรวมไปถึงการจัดการอาหาร น้ำ และการรักษาความสะอาดภายในฟาร์ม ซึ่งช่วยลดความเสี่ยงในการติดเชื้อ

4.4 การจัดการการขนส่งและการระบายอากาศ

การขนส่งไก่จากฟาร์มหนึ่งไปยังอีกฟาร์มควรใช้รถที่สะอาดและระบายอากาศได้ดี เพื่อไม่ให้เกิดการสะสมของเชื้อโรคในขณะขนส่ง

ควรหลีกเลี่ยงการขนส่งไก่ในช่วงที่อากาศร้อนจัดหรือเย็นจัด เพราะอาจทำให้ไก่เครียดหรือมีปัญหาทางระบบทางเดินหายใจ

5.โรคที่พบบ่อยในไก่เนื้อและการรักษา

5.1 โรคหลอดลมอักเสบติดต่อ 

โรคติดต่อที่เกี่ยวข้องกับทางเดินหายใจ เป็นได้ในไก่ทุกช่วงอายุ แต่จะรุนแรงกว่าในลูกไก่ ส่วนไก่ใหญ่ไม่ค่อยแสดงอาการป่วย 

สาเหตุ เชื้อไวรัส

การติดต่อ ไก่ได้รับเชื้อโดยการหายใจหรือจากการกินน้ำ กินอาหารที่มีเชื้อปะปน รวมไปถึงเครื่องมือ อุปกรณ์ เครื่องใช้ในฟาร์ม ไก่ป่วยเป็นตัวแพร่โรค เนื่องจากเชื้ออยู่ในตัวไก่ป่วยได้นาน

อาการของโรค ไก่หายใจไม่ออก เวลาหายใจจะอ้าปากและมีเสียงครืดคราด ลูกไก่อาจตายเพราะมีน้ำเมือกอยู่ในหลอดลม ส่วนไก่ใหญ่จะมีอัตราการตายน้อยกว่า แต่จะมีผลกระทบต่อรังไข่ หากเป็นในไก่ไข่จะทำให้ไก่มีกำลังการผลิตไข่ลดลงอย่างรวดเร็ว

การป้องกันและรักษาโรค การดูแลรักษาความสะอาดโรงเรือนอยู่สม่ำเสมอ ให้อาหารที่มีคุณภาพเพื่อให้ไก่มีสุขภาพแข็งแรง รวมถึงการให้วัคซีนป้องกัน จะเป็นการป้งกันโรคได้ดีที่สุด 

5.2 โรคกัมโบโร Gumboro (Infectious Bursal Disease, IBD)

โรค Gumboro เป็นโรคไวรัสที่เกิดจากการติดเชื้อของไวรัส IBDV (Infectious Bursal Disease Virus) ซึ่งจะทำให้ระบบภูมิคุ้มกันของไก่ได้รับความเสียหาย เป็นโรคติดต่อท่่สำคัญในลูกไก่อายุ 3-6 สัปดาห์ แต่ถ้าติดเชื้อในช่วงอายุต่ำกว่า 2 สัปดาห์จะไม่แสดงอาการป่วยให้เห็น แต่จะทำให้ระบบภูมิคุ้มกันบกพร่อง

สาเหตุ เชื้อไวรัส ซึ่งทนทาน สามารถมีชีวิตอยู่ในสภาพแวดล้อมต่างๆได้ดีมาก

การติดต่อ ได้รับการปนเปื้อนจากสิ่งแวดล้อม อุปกรณ์ เครื่องใช้ในฟาร์ม คน สัตว์พาหะ ยานพาหนะ

อาการทั่วไป ได้แก่ อาการซึมเศร้า เหงาซึม, เบื่ออาหาร, ขนยืน, อุจจาระเหลวขาวเป็นเมือก (อาจมีเลือด), ไก่เริ่มตายตั้งแต่วันที่ 2-3 ของการป่วย และจะตายมากขึ้นในวันที่ 4-5 แล้วการตายจึงลดลง หากไม่มีโรคแทรกซ้อน ไก่จะหายป่วยภายใน 10 วัน 

การป้องกันและรักษาโรค ไม่มีวิธีรักษาโรคโดยเฉพาะ วิธีป้องกันโรคที่ดีคือการให้วัคซีน 

การควบคุมและป้องกันการระบาดจากฟาร์มต่างๆ โดยการตรวจสอบสุขภาพของไก่อย่างสม่ำเสมอ การรักษาความสะอาดในฟาร์ม และควบคุมการเคลื่อนย้ายของสัตว์ ควรรักษาความสะอาดและการฆ่าเชื้ออย่างเหมาะสมในโรงเรือนและบริเวณเลี้ยง

คัดแยกไก่ที่แสดงอาการของโรคออกจากฝูง

5.3 โรคนิวคาสเซิล (Newcastle Disease)

โรคนิวคาสเซิลเป็นโรคระบาดที่มีความสำคัฐมาก เพราะมีการระบาดติดต่อกันอย่างรวดเรฌว และทำให้ไก่ตายเป็นจำนวนมาก

สาเหตุ เกิดจากไวรัส Paramyxovirus  มีหลายสเตรนแยกเป็นชนิดรุนแรง ชนิดรุนแรงปานกลาง และชนิดไม่รุนแรง

การติดต่อ มีระยะฟักตัว 4 – 6 วัน เชื้อทนต่ออุณหภูมิห้องได้ดีและอยู่ได้นานในอุจจาระ การติดโรคเกิดจากสัมผัสโดยตรงกับสิ่งขับถ่ายจากสัตว์ป่วยโดยเฉพาะอุจจาระ อาหาร น้ำ เครื่องมือเครื่องใช้ โรงเรือน เสื้อผ้า น้ำมูก อุจจาระ ซากสัตว์ปีก

อาการทั่วไป ไก่มีอาการทางระบบทางเดินหายใจร่วมกับอาการทางระบบประสาท เช่น หายใจลำบาก ไอ น้ำมูกไหล อ้าปากหายใจ คอบิด บางตัวเดินหมุนเป็นวง ในบางครั้งอาจมีอาการทาเดินอาหาร เช่น ท้องเสีย อุจจาระเขียว ไก่จะตายภายใน 2-3วัน

วิธีป้องกันและรักษาโรค ไม่มีวิธีรักษาโรคโดยเฉพาะ เพราะสาเหตุมาจากเชื้อไวรัส วิธีป้องกันโรคที่ดีคือการรักษาความสะอาดในฟาร์มและการควบคุมสัตว์ปีกจากสัตว์ที่อาจเป็นพาหะของโรค ใช้ระบบฆ่าเชื้ออย่างสม่ำเสมอ และควบคุมการเคลื่อนไหวของบุคคลที่เข้าออกในพื้นที่ รวมถึงการใช้วัคซีนป้องกันโรค

5.4 โรคมาเร็กซ์ (Marek’s Disease)

โรคมาเร็กซ์เป็นโรคที่พบได้ทั้งในไก่เนื้อ ไก่ไข่ และไก่พันธุ์ มักพบในไก่อายุ 8-10สัปดาห์ และไม่พบในไก่เล็กอายุต่ำกว่า 3 สัปดาห์

สาเหตุ เกิดจากไวรัส Herpes virus เป็นเชื้อไวรัสชนิดเดียวกันกับโรคเริมที่มีเป็นการติดเนื้อทางผิวหนัง

การติดต่อ ติดเชื้อผ่านการหายใจ ตลอดทั้งคน และ อุปกรณ์เลี้ยงไก่สามารถเป็นตัวแพร่โรค

อาการของโรค การสูญเสียการทรงตัว การเดินไม่ปกติ ขาอ่อนแรง พับปีก ขาและปีกเป็นอัมพาต อาจทำให้เกิดอาการคอบิด บางตัวตาบอด กินอาหารได้น้อย ท้องเสีย อัตราการเจริญเติบโตต่ำ

วิธีป้องกัน ไม่มีวิธีรักษาโรคโดยเฉพาะ เพราะสาเหตุมาจากเชื้อไวรัส วิธีป้องกันโรคที่ดีคือการรักษาความสะอาดในฟาร์มและการควบคุมสัตว์ปีกจากสัตว์ที่อาจเป็นพาหะของโรค ใช้ระบบฆ่าเชื้ออย่างสม่ำเสมอ และควบคุมการเคลื่อนไหวของบุคคลที่เข้าออกในพื้นที่ รวมถึงการใช้วัคซีนป้องกันโรค

การป้องกันดีกว่าการรักษา

การป้องกันโรคในไก่เนื้อมีความสำคัญอย่างยิ่ง เพราะการรักษามักจะมีค่าใช้จ่ายสูงและอาจไม่สามารถรักษาโรคบางชนิดได้อย่างมีประสิทธิภาพ การปฏิบัติตามขั้นตอนการป้องกันโรคที่มีประสิทธิภาพ เช่น การควบคุมความสะอาด การฉีดวัคซีน และการจัดการสภาพแวดล้อมที่ดี จะช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดโรคและเพิ่มผลผลิตที่มีคุณภาพสูง

 ที่มา https://www.ceva.co.th/node_25587/node_48580/node_26267/node_26327/ND

(ที่มา: “Diseases of poultry – A colour atlas” – Ivan Dinev& CEVA Santé Animal, 2010)

✅ สนใจสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม

.

📱+66-349-89701,702,703,704

📱+66-939477986 (International sales)

Line : https://page.line.me/iue8501l?oat_content=url…

Sales@waterflame.co.th

.

#Rtron612 #Rtron620 #Siamwaterflame #waterflame #climatecontroller #piggy #farm #smartfarm #tempcontroller #temperaturecontroller #pigfarm #climate #humiditycontroller #controller #carbondioxide #ammonia #sensor #Automaticcontroller #chicken #PIG #ฟาร์ม #ฟาร์มไก่ #ฟาร์มหมู #สมาร์ทฟาร์ม #เลี้ยงไก่ #เลี้ยงหมู #ไก่ไข่ #ไก่เนื้อ